elif-elifinguncesi

     

KÖTÜ BİR TECRÜBE, GÜZEL BİR DOST...

  

      Rojin kanser hastasıydı ve kemoterapi tedavisi görüyordu.İkinci kür tedaviden geldiği günde eve gelir  gelmez hemen duşa girdi.Hastanenin o bildik ilaç kokusu sanki üstüne sinmişti ve bundan kurtulmalı rahatlamalıydı.Biran saçlarını yıkarken saçlarının tutum tutum elinde kaldığını farketti, önce şaşırdı,biraz hayalkırıklığı yaşadı,üzüldü. Oysaki güya kendini buna hazırlamıştı,saçlarının dökülebileceğini biliyordu,hatta annesi ile konuşmuş ne yapacağına  karar bile vermişti.Ama anladıki bazı durumlarda yaşayacaklarını bilsende başına gelince kabullenmek zor oluyormuş..Duştan çıktı,annesine durumu anlattı ve annesinden kızına durumu anlatmasını rica ettikten sonra ürkek,tedirgin ve korkak adımlarla kuaföre gitti.Kafasının içinde kendi kendine konuşurken saçlarının üç numara kesilişini izledi.Çünkü durumunu önce kendi kabullenmeliydi,sindirmeliydi yanlız bu okadar kolay olmayacaktı.Ama o zaten hastalığını öğrendikten sonra kendince bir yol bulmuştu,bulduğu yol ise hastalığı ile dalga geçmekti ve yine öyle yaptı...

     Saçlarını kestirdikten sonra onu en çok duygulandıran vede şaşırtan  şey kızının bu durumu normal karşılaması hatta onun başını okşayıp güzel olmuş demesi oldu. İlk zamanlar bu halini ailesi dışında kimsenin görmesini istemedi.Buyüzdende dışarda sürekli şapka takıyor,  kimseyle görüşmüyordu gerçi hastalığından vede görmekte olduğu  tedaviden dolayı pek yadırganmamıştı taaki birgün en samimi komşusu Belgin ile konuşana kadar.Belgin ona ''biz seni her halinle seviyor yanımızda görmek istiyoruz,yanında olmak istiyoruz'' demişti ve o günden sonra kendini iyi hissettiği zamanlarda komşularıyla,arkadaşlarıyla,dostlarıyla görüşmeye başladı hatta zamanla dışardada şapkasız dolaştı.

          Zaman sadece biraz zaman.Çünkü zamanla insan herşeye alışıyor,herdurumu kabulleniyor...